“Ηταν καλοκαίρι του 1960. Μετά από το απογευματινό φροντιστήριο στα Μαθηματικά, που μας έκανε καθηγητής μέσα σε κήπο με πορτοκαλιές κάπου στη χωμάτινη τότε οδό Ακρίτα, πέντε συμμαθητές από το 1ο Γυμνάσιο κατηφορίσαμε προς το “Πανελλήνιο”. Εντελώς τυχαία για εμάς τα παιδιά, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα μουσικό συγκρότημα, το οποίο εκείνο το βράδυ θα τραγουδούσε στη σκηνή του “Πανελληνίου”. Ηταν του Γιώργου Μητσάκη, άγνωστου σε μας. Ο χώρος με τα τραπεζάκια ήταν γεμάτος, εμείς όμως το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να ρίχνουμε κάποιες κλεφτές ματιές, περιφερόμενοι έξω από την περίφραξη. Οταν βράδιασε και ξεκίνησε το πρόγραμμα, ακούστηκε από τα μεγάφωνα ο Μητσάκης να λέει: «Απόψε στην Καλαμάτα θα ακούσετε σε πρώτη εκτέλεση το τραγούδι μου «Στον Πειραιά συννέφιασε και στην Αθήνα βρέχει - Αλλος αγάπη έχασε κι άλλος αγάπη έχει». Χειροκροτήθηκε από τους θαμώνες το τραγούδι, ξεκινήσαμε κι εμείς οι μαθητές ανηφορίζοντας την οδό Ακρίτα, πότε τρέχοντας πότε βιαστικό βάδην, για να φτάσουμε στα σπίτια μας στη βόρεια πλευρά της Καλαμάτας… Και έχουν περάσει από τότε 57 χρόνια”.